|
6-31.12.2018| Galeria NURT, ul. Ducha Świętego 8, Toruń, Polska
Wystawa indywidualna - FDM Interlinked „FDM Interlinked to cykl prac, które w całości powstały w 2018 roku. Na cykl składają się obrazy przestrzenne, obiekty, instalacje, tryptyki, dyptyki oraz instalacja interaktywna. Technika własna, połączenie druku 3D z różnymi materiałami pozwala tworzyć obiekty ze styku sztuki i designu. Poszukiwania w obszarze sztuki nowych mediów, zainteresowanie przestrzenią, matematyką, sieciami neuronowymi, algorytmami i grafami przyczyniły się do powstania prac. Obiekty z mikro-przestrzennej siatki, mają charakter refleksyjny, są próbą uchwycenia głębi i geometryzowania zastanej rzeczywistości. Prezentowane dzieła z założeniasą małoformatowe, przewidziane do ekspozycji na wystawach oraz do funkcjonowania w przestrzeni codziennej jako designerskie dodatki wnętrz”. Katarzyna Rumińska -------- FDM Interlinked: sztuka 2.0 Tytuł wystawy Katarzyny Rumińskiej zawiera nazwę jednej z najnowszych technologii wykorzystywanych w designie, architekturze i innych dziedzinach, w których prototypowanie jest istotną częścią procesu twórczego i produkcyjnego. Ekspozycja w większości składająca się z obiektów wykonanych za pomocą technologii FDM, czyli jednego z rodzajów druku 3D, skłania do postawienia kilku pytań o charakterze estetycznym, a także rozważań na temat roli nowych mediów w sztuce. Estetyka prac artystki jest bliska współczesnemu designowi, zwłaszcza tendencjom hi-tech, a jednocześnie ich forma i sposób prezentacji są typowe dla obiektów artystycznych. Wystawa FDM Intelinked obejmuje szerokie spektrum obiektów: przestrzenne, mobilne, dekoracyjne, funkcjonalne, oraz instalacje świetlne i interaktywne. Ich niewielkie rozmiary wraz z wyszukaną, drobiazgowo opracowaną formą przestrzenną i grą świateł dają efekt atrakcyjnych wizualnie reliefowych struktur i rzeźbiarskich obiektów. Problematyka digitalnych form sztuki jest tym bardziej rozległa, im częściej artyści sięgają po komputery i oprogramowanie, jednocześnie traktując je jako narzędzie i tworzywo. Wiele pytań dotyczących mediów cyfrowych stawiają nie tylko kuratorzy, estetycy i krytycy, ale także sami odbiorcy. Żyjemy w epoce postindustrialnej, tworzymy globalne społeczeństwo informacyjne, świat komputerów i Internetu stał się środowiskiem życia, zarówno indywidualnego, jak i społecznego, zatem sztuka tworzona w tym świecie, korzystająca z jego struktur i języka nie powinna już zaskakiwać. Dziwna byłaby raczej sytuacja artystycznych komentarzy współczesnej rzeczywistości tworzonych wyłącznie za pomocą tradycyjnych środków wyrazu. Gatunki sztuki, takie jak malarstwo czy rzeźba nadal istnieją, ale cyfrowe środki wyrazu są już właściwie wpisane w repertuar strategii artystycznych. Włoski krytyk, Domenico Quaranta skomentował tę sytuację określając sztukę cyfrową jako „sztukę niegdyś zwaną nowomedialną”, co można rozumieć jako potwierdzenie statusu mediów cyfrowych w obszarze sztuki. Z drugiej strony pojawiają się wątpliwości dotyczące znaczenia tej sytuacji. Jak powinniśmy traktować twórczość korzystającą z najnowszych, zaawansowanych technologii? Czy jest ona częścią ewolucyjnego procesu, kolejną metamorfozą sztuki wynikającą z jej równoległości wobec globalnych przemian cywilizacyjnych? Czy jest raczej rozgrywającą się na naszych oczach rewolucją w kulturze? Czy związek człowieka i maszyny różni się w jakiś sposób od związku człowieka i narzędzia, bądź co bądź fundującego kulturę i cywilizację? Biorąc pod uwagę niemal nieograniczone możliwości, jakie dają technologie cyfrowe materialny aspekt pracy artystycznej ulega istotnej zmianie. Posługiwanie się nowymi mediami minimalizuje opór materii, jednak konceptualna strona twórczości pozostaje niezmienna. Wirtualna rzeczywistość, coraz bardziej upowszechniające się środowisko sztuki, w pewnym sensie zawsze było typowe dla działań twórczych. Rzeczywistość wirtualna to przecież rzeczywistość wyobrażona, niezależnie od tego, czy w postaci digitalnej czy konceptualnej, jej konstrukcja jest dziełem człowieka posługującego się medium. W żadnej dziedzinie sztuk wizualnych medium nie jest przezroczyste, neutralne. Media cyfrowe zatem to nie tylko, jak się powszechnie sądzi, łatwość wykonania obiektu (pomijając, rzecz jasna, konieczność opanowania technologii), to przede wszystkim całkiem nowa jakość transferu wyobrażeń – z umysłu artysty do zmysłów odbiorcy. Szybki rozwój technologiczny jest odpowiedzialny nie tylko za poszerzenie pola artystycznych strategii i kulturowej komunikacji, jest realizacją neoawangardowych postulatów i marzeń o sztuce przenikającej rzeczywistość. Utopia zaczyna się realizować. Sztuka 2.0 to nie przyszłość, to teraźniejszość. Dr Natalia Mrozkowiak krytyczka sztuki/ filozofka Toruń/ FDM Interlinked
Więcej o wystawie:
|